Met de hulp van mijn goede buren en vrienden Bastiaan, Tony en Pascal werden de drie zware koepeldelen op hun plaats gezet.

Voor het eerst kreeg het geheel vorm en was ik er echt zeker van dat de constructie het gewicht goed zou dragen.

Al eens kijken of de aansluiting op de schoorsteen past...

Ja hoor, wat een geluk ;-)

Probleempje met de bakvloer. Hier was een stukje afgebroken op een eerder kritische plaats.
Harm en Rianne van Fornitalia hebben dat snel en vakkundig opgelost.

Een dagje later hadden we een nieuwe bakvloer en kregen we nog een digitale thermometer erbij.

Hartelijk dank hiervoor. Er zijn nog mensen die met trots hun ding doen.

De volgende nacht werden de vloerdelen opnieuw gelegd, deze keer met wat minder zand zodat het deurtje nog dicht kan ;-).

We vonden buurjongen Bram en zijn maat- bereid om ons op een onkristelijk uur te helpen de koepeldelen terug te plaatsen.

Dat levert zeker een pizza op.

Volgende stap: isoleren.

Onze keuze ging naar een oven die snel opwarmt. Daarom werd de isolatie onmiddellijk op de dome geplaatst.

Eerst de drie lagen isolatiedeken.

Daar bovenop het kuikengaas (met de kleine mazen) gespannen.

Vlak naast de dome schroefde ik 4 oogkrammen in de basisvloer.

Op die manier kon het geheel mooi worden aangespannen.

Zoals gezegd. Ik ging voor een iglo vorm met een brede basis en geen te puntige top.

Dit krijg je blijkbaar automatisch als je de drie lagen isolatiedekens legt.

Achteraf gezien had ik bovenop (in de buurt van de schoorsteen) best nog wat restjes van de isolatie verwerkt.

Bij lang stoken blijkt deze plaats toch warm te worden. En dat is verlies aan energie en een bron van haarscheurtjes.

 Getooid in rood-paarse jeukplekken stond ik ’s anderendaags om 9uur klaar voor de cementlaag op het isolatiemateriaal met kippengaas.

Ook hier vond ik weinig eenduidige informatie over de gewenste dikte. Ik ging voor een 6-tal centimeter gewone portland met rijnzand 1/3.  

Dit beloofde een karwei te worden. De oven is maar goed bereikbaar vanuit twee plaatsen.

Bovendien had ik me aardig misrekend. Ik kon telkens maar een laagje van 5cm hoog aanbrengen.

Indien ik hoger ging, begon het cement uit te puilen, of viel het gewoon naar beneden.

Bij een niet zo bevorderende 35 graden zomerhitte heb ik koortsachtig doorgewerkt.

Om het half uur moest ik bijkomend het cement bevochtigen.  

Telkens met tussenpauze’s van ongeveer een 40 minuten heb ik doorgewerkt tot 3uur ’s nachts.

Gelukkig voor de buren kwam er deze keer geen elektrisch materiaal aan te pas.  

De vorm zat goed. Ondanks het prutswerk aan de achterkant van de oven (moeilijk bereikbaar).

Zo wilde ik hem hebben.

Nog voor het cement volledig gedroogd was, maakte ik het oppervlak ruw met een tandenkam.

Hierop zou de cementpleister aangebracht worden. Ongeduld bracht me een nieuwe fout.

Beter had ik gewacht met de stuclaag tot het cement uitgehard was.

Dat had wellicht nog haarscheurtjes kunnen voorkomen.

Ook hier weer het probleem: welke cementpleister ? Ik gebruikte Knauf UP 310.  

Misschien was de UP 210W beter geschikt wegens kleinere korrelgrootte. Te laat.

De omgeving van de ovenmond (de “vent”) en de schouw wilde ik op een speciale manier.

Ik wilde geen geleidelijke overgang naar de koepel, maar een lijn. Dit is de moeilijke optie.

Ik heb de “vent” daarom ook iets minder geïsoleerd. Dit is ook niet essentieel denk ik.

Al bij al is deze keuze geslaagd. Jammer van de haarscheurtjes aan de schouw.

Maar ik neem aan dat deze moeilijk te voorkomen waren. Hier ligt maar een dun laagje beton en stukwerk.

Hopelijk zie je er niets meer van na het schilderen.

De eindlaag was OK. Meer kon ik van mezelf als amateur niet verwachten.

Vanop afstand ziet het er allemaal bijzonder glad uit. Als je dichter komt zie je natuurlijk de oneffenheden en de kapjes.

Ondertussen kon de bakstenen boog aan de ovenmond geplaatst worden. Hier bleken al snel de verhoudingen niet te kloppen.

Op geen enkele manier konden we die perfect laten aansluiten met de ovenmond.

Uiteindelijk heb ik hem op bijkomende voetjes gezet en een stuk gezaagd uit de stenen om de juiste aansluiting te krijgen.

Dit is uiteindelijk ook vrij aardig gelukt.

Verre van perfectie, maar goed, het is dan ook een Italiaanse oven en geen Zwisterse ...

Nog wat afwerking (schoorsteen en tegeltjes)